14 aylık olduk..... Zaman su gibi akıyor.....
Bu ay ki doktor kontrolümüzün sonuçları şöyle;
Boy:79
Kilo:10,500 gr.
Baş: 45,5
Genel olarak gelişimimiz çok iyi. Birçok konuda doktorumuz bile şaşırdı yapabildiklerine.
Detaylara gelince:
Evde çöp kutularını babamız boşaltır. Nevzat çöp kutularıyla uğraşmaya başlar başlamaz Doruk oğlan kapıyor bir poşet önce kendi bez çöp kutusuna poşet takıyor (takmaya çalışıyor) bazen babasının taktığı poşeti beğenmeyip onunkileri çıkarıp kendi istediğini takıyor.
Pelüş hayvanları var ve babasıyla bu hayvanların devamlı seslerini taklit ediyorlar. Artık hayvanlar ortada yokken sesini cıkardığımız hayvanı gidip bulup getiriyor.
"Oğlum hadi TV yi açalım" dediğimde kumandayı, "hadi bir kitap bul getir okuyalım" dediğimde kitaplarından birini kapıp getiriyor.
Kitap okumamıza bayılıyor. Ama bende "bayılıyorum" çünkü bir kitapı abartısız 20 kez sil baştan okutuyor. E insana baygınlık geliyor. Nereye kadar yani. Biz okurken oda devamlı konuşuyor. Ne dediği anlaşılmıyor ama.
İştağı çok iyi. Sadece 600 gr. almasının nedenini doktorumuz alerjiden dolayı birçok şeyi yememesine ve yürümeye başladığından dolayı heryere koşarak gitmeye çalışmasına bağladı. Benim oğlum vejeteryanmı olacak derken, bu ay ki menümüzde kıyma gözbebeğimiz oldu. Çok şükür! Kıymalı sigara böreği, kıymalı tarhana çorbası, ekşili köfteye bayıldı bayıldı oğlum. Özellikle blenderdan geçirmiyorumki çorbanın içinde kıymaları görsün diye. Öyle daha çok seviyor.
Artık yemek yerken kendi başına yemek istiyor. Çatalı ve kaşığı baya iyi kullanıyor. Ağzına götürürken yarısı yere gitsede yine de ağzına yemek koymayı becerebiliyor. 1,5 yaşında kendi başına yiyebileceğini düşünüyorum ben.
Meyvayla hala yıldızımız barışmadı o yüzden bu ay vitamine başladık destek yapmak için. Portakal aromalı bir şurup. Şimdilik içiyor paşa. Bakalım. Devit 3 ü kestik ama kan damlasına devam ediyoruz.
Bu ay 2 üst köpek dişlerimizde çıktı. Azılar artık çıkışlarını tamamladılar sanırım. Arada dişlerden dolayı huzursuzlanmalar olsada yine çok iyi idare ediyor minik oğlum.
Bu ay, günde 2 kere yaptığımız gündüz uykularından tek uykuya geçtik. Geceleri daha derin uyuyor artık. Yine meme emmeye devam ettiğimiz için gece uyanmalarımız oluyor 2-3 kez ama buna da çok şükür.
Sabah 7.30 kalkış - Öğlen 12.30 yatış 15.00 gibi kalkış - akşam uykusu 20.00-21.00 arası yatış.....
Oğlum bu ay bebek odasından toddler odasına geçiş yaptı. Odasını onun rahat edebileceği, canının istediği gibi hareket edeceği bir alan olarak değiştirdim. Bence çok güzel oldu. Oda çok memnun. Özellikle yatağı ilk geldiğinde odasından çıkmak istemedi. Detaylı resimleri bir sonraki yazımda olacak.
Bunlar dışında evde oyuncakları dışında herşeyle çok ilgili. Yaptığımız herşeyin içinde, burnunu sokmadığı birşey yok. Yemek yaparken yapılışını seyretmek istiyor. Çamaşır yıkanacağında makinayı doldurmak istiyor, Asarken asmak istiyor. Evde birşeylerin yerini değiştirmemizden hiç hoşlanmıyor eski yerlerine götürüp götürüp duruyor. Dans etmeyi çok seviyor. Klasik müzikte bile kafayı sallayıp dans etmeye çalışıyor. :) çok neşeli mutlu olduğunda kendi kendine şarkı mırıldanıyor. Kızdığında sesini kartlaştırıp bize bağrıyor. Yani evimizin en kıymetli, değerli kişisi kendisi. Biz de elimizden geldiğince ona ayak uydurmaya çabalıyoruz.
Kontrol sırasında doktorumuz bize "Doruk merdivenlerden çıkabiliyor mu?" diye sordu. Nevzat'la ben şaşırdık çünkü şimdiye kadar bunu denetmek hiç aklımıza bile gelmemişti. Koltuklara, merdivene, sandalyelere, masalara tırmanıyor ama merdiven çıkıyor mu bilmiyoruz dedik. Sonra eve dönerken bizim apartman merdivenlerinde bir deneme yaptık ve benim akıllı küçük bızdık oğlum sanki yıllardır merdiven çıkıyormuş gibi pıt pıt pıt çıkıverdi basamakları. Sonra şirkette bunu Doruk'tan daha büyük çocukları olan arkadaşlara anlattım. Meğerse bu ayın önemli bir gelişim göstergesiymiş bu merdiven çıkma olayı. Her doktor sorarmış. Yeni birşey öğrenmiş olduk bizde. Neyseki, başarılı bir şekilde atlattık bu gelişimimizide.
Yine bu ay yapılan kontrollerden biride, doğumda yapılan kalça muayenesinin tekrarlanması oldu.
Sonra muayenemiz biterken, oğlumun doktoru Aylin teyzesiyle (doktor fobisi olmaması için biz doktor değil Aylin teyzeye gidiyoruz diyoruz kendisine) bir fotograf çektik. Birlikte hiç fotografları yoktu ikisinin.
14. ayımızda böylece bittiiiiiiii!
