Tuvalette mutlu son!

Daha önceki tuvalet eğitim yazılarımı buradan okuyabilirsiniz.

Koyu sohbetler - 1

Doruk konuşmaya başladığından beri hergün bizi şaşırtıyor. 29 aylıkken de her sabah kalktığında daha fazla düşünebilen ve konuşabilen bir çocuk oldu. Bunda kreşin çok etkisi olduğunu düşünüyorum bu arada. Mesela artık okuldan geldiğinde "ne yaptın bugün okulda?" diye sorduğumuzda bize neler yediğini, neyle oynadığını anlatıyor. 

Söyleyebildiği, düşünebildiği şeylere hayretler içinde kalıyoruz. Tabiki tüm anne-babalar aynıdır. Yazmadığımız zaman o kadar çabuk unutuyoruz ki, artık not almanın zamanı geldi.

Kreş'e başlarken...

Datça'ya geldik. İşlere hızlı bir şekilde başladık. Doruk için herşey değişik ve dikkat çekici olsada çoğu zaman bahçe içinde kocaman bir binada olmaktan huzursuzluk duydu başlarda. Yanında bizden biri olmadan bir yerden bir yere gitmiyordu.

Neyse, zamanla alıştı ve şu anda nerden girip, nerden çıkacağını öğrendi ve tedirginlikleri bitti. Bu arada Datça'da çok önemli bir gelişme yaşadık ve Doruk'u kreşe verdik. İlk gün yanında kaldım neler yaptığını görmek için. İlk gün çocuklar birbirini tanımadığı için birbirlerine karşı mesafeli dursalarda 2. gün tüm mesafeleri aştılar. Okula girer girmez herkes "Doruuuuk" "Doruuuuk" diye bir kolundan çekiştirip duruyor. Oda bir havalarda şimdilik yarım gün okuluna zevkle gidiyor. Daha bir dakika bile ağlamışlığı yada anne baba diye tutturmuşluğu yok. Ben tabiki grur duydum oğlumun kendine ve bize olan güveninden dolayı. Öğretmenleri ise çok şaşırdılar. Şimdiye kadar arıza çıkarmamış 2-3 çocuktan biriymiş Doruk.

Bu arada, okula hergün motorsikletle gidiyor. Buda onun için ayrı bir eğlence... Motora binişi ve inişi görülmeye değer. Her sabah onu yol ederken kısacıkta olsa aklımdan "oğlum nasılda çabuk büyüyor" diye geçiyor. Gülümsüyorum.

Gölgelerin Efendisi

Datça’ya geleceğimiz son gün Doruk ve Nevzat Mıstık parkı seferine çıktılar. Nevzat bunu bana gelince anlattı. Birlikte çok güldük. Oda parkta çok gülmüş.

Parkta 4 yaşlarında 3 çocuk daha varmış ve tabiî ki Doruk direk aralarına dalarak oyunlarına katılmış.

Aralarında tek kız olan bir oyun kuruyormuş. Herkese oyundaki rollerini verirken Doruk’a dönüp “Sen kirpi ol” demiş. Doruk’ta gayet kendinden emin “ı-ıhh” diye cevap vermiş. E oğlum biliyor tabi kirpinin ne olduğunu. Küçük kız bu sefer daha büyük olan diğer çocuğa dönüp. “o zaman sen kirpi ol” demiş. Doruk’a da dönüp “sende o zaman gölgelerin efendisi olmak zorundasın” demiş. Anladığım kadarıyla gölgelerin efendisi olmak, kirpi olmaktan daha kötü bir rol :)

Ve parkta geçen tüm gün boyunca bu grup Doruk’a “gölgelerin efendisi aşağı, gölgelerin efendisi yukarı” şeklinde çağırmışlar.

Doruk’ta Nevzat’ın anlattığına göre oyundaki rolünü gayet grurla ve başarıyla tamamlamış. :)

Bak kim konuşuyor?

Evet tam tamına dolu dolu 27 aylık olduk. 2 gündür bir kriz durumumuz vardı.

Çişşşş - 5

Bu sabah Doruk ağlayarak "kakaaaaa" diyerek uyandı saat 06.00 civarları.

Çişşşşş 4

Eveeeet bir önceki yazımda tuvalet eğitimine ara verdiğimizi hatırlarsınız sayın takipçi. O günden bugüne Doruk'la çiş olayının hiç üzerinde durmadık. Zorlamadık. Sonuçta benimde işime geliyordu çünkü kış, soğuk, benim işlerimin yoğunluğu derken yanlış bir şeyler yapmak istemiyordum bu konuda.

Yüzme öğreniyoruuuuz!

Şu Datça'ya gitme planımız olduğundan beri Nevzat'la benim kafamda ki en büyük sorun Doruk'u havuzdan nasıl koruyacağız olduğuydu.

Büyümek bir mucize!

Epeydir yazmadığım bir sürü post sırada beklerken dün ve bugün yaşamış olduğum bu mutluluğu unutmadan paylaşmam gerek...

Küçük Prens 2 yaş kontrolü

Epey gecikmiş olduğum bir yazı…..

Kar topu eğlencesi 2. gün...

Kar topu eğlencesi dün de devam etti. Bu sefer yanımızda kanka Doğa'da vardı.

İlk kar topu eğlencesi

 

Bugün sabah kahvaltısını yapar yapmaz attık kendimizi Mıstık Parkı'na....

Doruk 2 Yaşında

Doruk koooooocaman oldu. Tam 2 yaşında.

Dayı!

Babamız Pazartesi gününden beri evde yok. O olmayınca Doruk'un 2 numaralı dayısı bizde kaldı 2 gece. İşten çıkıp bize geldiği anda bütün gün beni yoran, zaman zaman çıldırtan Doruk pür neşe oluyor, dayısının dikkatini çekmek için kendini yerden yere atıyordu. Seviyor çocuk dayısını. Bende çok severim, Nevzat'ta çok severmiş dayısını... genetik mi acaba? 

Tiyatroooooooo

Bugün Doruk ilk tiyatro oyununu izledi. Tiyatro aşığı bir anne olarak bugünü iple çekiyordum diye bilirim. Giderken hafif bir tedirginlik olsada, boşunaymış çünkü Doruk gayet güzel idare etti.

Parkta bir gün...

Doruk'u epeydir parkta fotoğraflamamıştım. Hem işten ayrılmış olmanın verdiği heyecanla, hafta içi, bütün arkadaşlarım işteyken ben oğlumla park keyfi yapacağım heyecanıyla, hem de yeni aldığım lensle çekeceğim fotoğrafların heyecanıyla attık kendimizi Mıstık Parkı'na...

2012 hoşgeldi!

                                  

Bir yıl daha bitti. Yepyeni bir yılın ilk gününü yaşadık. Ne kadar kötü bir yıl geçirmiş bile olsa insan yine de yeni yıllar iyimser ve sonsuz bir umut barındırıyor.