Kreş'e başlarken...

Datça'ya geldik. İşlere hızlı bir şekilde başladık. Doruk için herşey değişik ve dikkat çekici olsada çoğu zaman bahçe içinde kocaman bir binada olmaktan huzursuzluk duydu başlarda. Yanında bizden biri olmadan bir yerden bir yere gitmiyordu.

Neyse, zamanla alıştı ve şu anda nerden girip, nerden çıkacağını öğrendi ve tedirginlikleri bitti. Bu arada Datça'da çok önemli bir gelişme yaşadık ve Doruk'u kreşe verdik. İlk gün yanında kaldım neler yaptığını görmek için. İlk gün çocuklar birbirini tanımadığı için birbirlerine karşı mesafeli dursalarda 2. gün tüm mesafeleri aştılar. Okula girer girmez herkes "Doruuuuk" "Doruuuuk" diye bir kolundan çekiştirip duruyor. Oda bir havalarda şimdilik yarım gün okuluna zevkle gidiyor. Daha bir dakika bile ağlamışlığı yada anne baba diye tutturmuşluğu yok. Ben tabiki grur duydum oğlumun kendine ve bize olan güveninden dolayı. Öğretmenleri ise çok şaşırdılar. Şimdiye kadar arıza çıkarmamış 2-3 çocuktan biriymiş Doruk.

Bu arada, okula hergün motorsikletle gidiyor. Buda onun için ayrı bir eğlence... Motora binişi ve inişi görülmeye değer. Her sabah onu yol ederken kısacıkta olsa aklımdan "oğlum nasılda çabuk büyüyor" diye geçiyor. Gülümsüyorum.

Gölgelerin Efendisi

Datça’ya geleceğimiz son gün Doruk ve Nevzat Mıstık parkı seferine çıktılar. Nevzat bunu bana gelince anlattı. Birlikte çok güldük. Oda parkta çok gülmüş.

Parkta 4 yaşlarında 3 çocuk daha varmış ve tabiî ki Doruk direk aralarına dalarak oyunlarına katılmış.

Aralarında tek kız olan bir oyun kuruyormuş. Herkese oyundaki rollerini verirken Doruk’a dönüp “Sen kirpi ol” demiş. Doruk’ta gayet kendinden emin “ı-ıhh” diye cevap vermiş. E oğlum biliyor tabi kirpinin ne olduğunu. Küçük kız bu sefer daha büyük olan diğer çocuğa dönüp. “o zaman sen kirpi ol” demiş. Doruk’a da dönüp “sende o zaman gölgelerin efendisi olmak zorundasın” demiş. Anladığım kadarıyla gölgelerin efendisi olmak, kirpi olmaktan daha kötü bir rol :)

Ve parkta geçen tüm gün boyunca bu grup Doruk’a “gölgelerin efendisi aşağı, gölgelerin efendisi yukarı” şeklinde çağırmışlar.

Doruk’ta Nevzat’ın anlattığına göre oyundaki rolünü gayet grurla ve başarıyla tamamlamış. :)