Neyse, zamanla alıştı ve şu anda nerden girip, nerden çıkacağını öğrendi ve tedirginlikleri bitti. Bu arada Datça'da çok önemli bir gelişme yaşadık ve Doruk'u kreşe verdik. İlk gün yanında kaldım neler yaptığını görmek için. İlk gün çocuklar birbirini tanımadığı için birbirlerine karşı mesafeli dursalarda 2. gün tüm mesafeleri aştılar. Okula girer girmez herkes "Doruuuuk" "Doruuuuk" diye bir kolundan çekiştirip duruyor. Oda bir havalarda şimdilik yarım gün okuluna zevkle gidiyor. Daha bir dakika bile ağlamışlığı yada anne baba diye tutturmuşluğu yok. Ben tabiki grur duydum oğlumun kendine ve bize olan güveninden dolayı. Öğretmenleri ise çok şaşırdılar. Şimdiye kadar arıza çıkarmamış 2-3 çocuktan biriymiş Doruk.
Bu arada, okula hergün motorsikletle gidiyor. Buda onun için ayrı bir eğlence... Motora binişi ve inişi görülmeye değer. Her sabah onu yol ederken kısacıkta olsa aklımdan "oğlum nasılda çabuk büyüyor" diye geçiyor. Gülümsüyorum.
2 yorum:
Benim kız Doruk'tan 4 ay büyük ve biz de Temmuz'da Kaş'a taşınmayı planlıyoruz. Yuvaya da orada başlayacak kızım. Heyecanla okuyorum maceralarınızı :)
ne güzel hikaye gibi.
datçaya iş için taşındınız herhalde.
:)
Yorum Gönder