Büyümek bir mucize!

Epeydir yazmadığım bir sürü post sırada beklerken dün ve bugün yaşamış olduğum bu mutluluğu unutmadan paylaşmam gerek...

Doruk hiçbir zaman meyvayı seven bir çocuk olmadı. Arada sırada yediği birkaç dilim elma ve arada sırada yarımda olsa yediği muz için biz acayip sevinirken, dün mutfakta meyvaları organize ediyordum e haliyle artık havalar ısındı ve buzdolabına girme vakitleri geldi. Doruk'ta beni seyrediyordu. Ben aldım buzdolabına kabında koydum evdeki meyvaları. En üsttede muzlar var!

Buzdolabını kapattım. Doruk geldi arkamdan ve tekrar açtı buzdolabını içinden bir muz alıp salona gidip onu bir güzel soyup mideye indirdi. Ben sevinç naraları atmamak için kendimi zor tutarken geldi dolabı açtı bir muz daha aldı. Onu da salona götürüp kabuğunu soyup mideye indirdi. Ve bunlar akşam yemeğinde köfte ve bulgur pilavını yedikten sonra oldu. 

Ben bu sevinçle tüm akşam konuştuğum herkese bunu anlatırken uyuduk uyandık sabah olduuuu.....

Doruk kalktı sabah buzdolabını açtı bu sefer 2 tane muzu aynı anda alarak salona gitti. İkisini de soyup mideye indirdi. Onun görmediği köşelerde biz Nevzatla sevinçle sessiz çığlıklar atıyorduk.

Sonra ardiye gibi bir dolabımız var. Doruk bey oraya gidip içinden günkurusu kayısı kutusunu alıp içinden şimdiye kadar ağzına bile sürdüremediğimiz 2 tane günkurusunu sanki yıllardır bunu yiyormuş edasıyla mideye indirdi. Kayısı kurusunu sadece keklerle yedirmeyi başarmıştım şimdiye kadar.

Sonra kahvaltısının yarısını yedi. Olsun. Bugün yapmış olduğu bu değişim bizim için harika bir haftasonunun habercisi bence....

Ne kadar da zaman zaman bu kadar hızlı büyümese desemde oğlum büyüyor ve buna şahit olmak bir mucize.